Psychoanalyse

Wat is het?
Voor wie is het geschikt?
Hoe gaat het in zijn werk?

Psychoanalyse is de meest intensieve vorm van waarin de zoektocht naar de binnenwereld kan plaatsvinden. De analysant en analyticus gaan een relatie aan voor langere tijd – jaren – en onmoeten elkaar dagelijks – vier of vijf keer per week. De analysant ligt op een bank en probeert alles te vertellen wat er in hem of haar omgaat. De analyticus luistert en probeert te begrijpen wat er voor onbekende betekenis schuilt in de herinneringen, dromen en gedachten van de analysant.

Allengs ontstaat zo zicht op hoe de analysant gewend is om te gaan met zijn of haar behoeften en verlangens en hoe hij of zij betekenis geeft aan gebeurtenissen en ervaringen met belangrijke anderen – nu en in het verleden. Een belangrijke – soms de belangrijkste – factor is hoe de relatie tussen analysant en analyticus zich ontwikkelt. Wat gebeurt er, als de analysant gaat ervaren, dat hij in de analyse alles, echt alles mag denken en zeggen?

In de psychoanalyse is de aandacht niet primair gericht op klachten of problemen, maar op de persoon van de analysant, diens ontwikkeling en diens manier van betekenisgeving aan zijn of haar ervaringen.

De beslissing om in psychoanalyse te gaan wordt vaak genomen als eerdere vormen van psychotherapie niet tot het gewenste resultaat hebben geleid, of als er een belangrijke andere reden is om tot een verdieping van zelfkennis te komen. Dat kunnen professionele of persoonlijke redenen zijn.

Tot een psychoanalyse besluiten we doorgaans nadat we in een traject van meerdere gesprekken over een periode van meerdere weken hebben onderzocht of we tot een werkzame relatie kunnen komen waar we allebei vertrouwen in kunnen hebben. We stellen ons in de aanloop naar een psychoanalyse steeds de twee vragen: Is het nodig/nuttig? En: Is het mogelijk?